naast degressief remmen (dit natuurlijk na eerst, maar dan wel bliksemsnel, progressief opbouwen natuurlijk: als je meer remktracht vraagt van de voortrein dan er gewicht (= grip) is, blokkeer je gewoon), moet je, nét op het instuurpunt en als je de rem loslaat, tegelijk in een zeer snelle maar vloeiende beweging insturen. Als je een fractie wacht komt de lichte voortrein van de exige al uit de veren = minder gewicht = minder grip = potentieel onderstuur.
Maw dit is voor jouw wagen de techniek die instuurgrip maximaliseert: er is geen motor die de voortrein optilt, integendeel: de wagen heeft een redelijk delicate balans: als je remmend instuurt, maar ook als je je instuursnelheid te hoog genomen hebt en na het insturen plots van de gas afgaat (zelfs als dat maar kort is), verlies je achteraan snel grip, en dan speelt die middenmotor als pendel zijn rol: de achterkant zal snel rondkomen zoals je wel gevoeld hebt.
De gas die je na het instuurpunt moet geven is ook "critical" -> er moet weer gewicht naar de achtertrein na de remfase, want daar heb je het meeste gewicht, én bandoppervlak. Dus na insturen: progressief, maar opnieuw redelijk snel, licht (maar niet te licht!) op de gas, en deze dus constant aanhouden totaan de apex, stuur openen, tegelijk de gas
De truuk is je instuursnelheid tot in de perfectie in te schatten zodat deze op de limiet is van wat de wagen/banden aankunnen voor die radius/camber van bocht, en je dus tussen instuur en apex niet moet versnellen. Dat voelt niet alleen een beetje onhandig / langzaam, dat is het ook..
In die zin is de exige (of elise) als een moto: bijna exact dezelfde verloop van handelingen.
Je kan natuurlijk ook rallytechnieken gebruiken in de exige, maar dat is dan voor stratencircuits .. kijk maar naar stefano d'aste:
op 2:40
daarbij stefano rijdt (reed?) niet voor niets in WTCC 